اسباب کشی در اصفهان

صندلی از زمان های قدیم مورد استفاده قرار می گرفته است، اگرچه برای قرن ها به جای اینکه یک شیء استفاده روزمره باشد اسباب کشی در اصفهان یک موضوع نمادین از دولت و منزلت بوده است. "صندلی" هنوز به عنوان نماد قدرت در مجلس عوام در بریتانیا[6] و کانادا[7] و در بسیاری موارد دیگر استفاده می شود. با توجه به مفهوم تاریخی «کرسی» به عنوان نمادی از اقتدار، کمیته‌ها، هیأت‌ها و بخش‌های دانشگاهی همگی «رئیس» یا «رئیس» دارند. کرسی های استادی وقفی را کرسی می گویند. تا قرن شانزدهم بود که صندلی ها رایج شد. تا آن زمان، مردم روی جعبه‌ها، نیمکت‌ها و چهارپایه‌ها می‌نشستند، صندلی‌های معمولی در زندگی روزمره. تعداد بسیار محدودی از صندلی ها از زمان های اولیه باقی مانده است.صندلی‌ها حداقل از دوران سلسله اولیه مصر (حدود 3100 قبل از میلاد) وجود داشته‌اند. آنها که با پارچه یا چرم پوشانده شده بودند، از چوب حکاکی شده ساخته می شدند و بسیار پایین تر از صندلی های امروزی بودند - صندلی ها گاهی تنها 10 اینچ (25 سانتی متر) ارتفاع داشتند. در مصر باستان، صندلی ها بسیار غنی و باشکوه به نظر می رسید. اسباب کشی در اصفهان    آنها از آبنوس و عاج یا از چوب کنده کاری شده و طلاکاری شده ساخته می شدند که با مواد گران قیمت و نقش های تزئینی پوشانده می شد و توسط پاهای حیوانات یا مجسمه های اسیر حمایت می شد. به طور کلی، هر چه مقام و منزلت شخص بالاتر باشد، صندلی او بالاتر و مجلل تر است و از افتخار بیشتری برخوردار است. در مواقع ایالتی، فرعون بر تختی می نشست و معمولاً یک زیرپایی کوچک در جلوی آن قرار داشت.یک خانوار متوسط ​​مصری به ندرت صندلی دارد و حتی اگر هم داشته باشد، معمولاً فقط سرپرست خانواده روی آن می نشیند.  اسباب کشی در اصفهان در میان ثروتمندان، صندلی‌ها را می‌توان به گونه‌ای رنگ‌آمیزی کرد که شبیه صندلی‌های منبت کاری شده و حکاکی‌شده ثروتمندان باشد، اما طرز کار معمولاً ضعیف بود.